Cewnikowanie serca jest zabiegiem diagnostycznym, celowym przede wszystkim w sytuacji, gdy lekarz nie jest w stanie ocenić zdolności do znoszenia obciążeń przez ten organ na podstawie innych metod diagnostycznych, względnie jeśli wyniki innych badań są częściowo sprzeczne.
Innym wskazaniem do wykonywania cewnikowania jest konieczność bardzo dokładnego oszacowania sprawności serca u osób podlegających silnym obciążeniom fizycznym na przykład u uskarżających się na serce sportowców. Stosowanie cewnika miękkiego, który do serca przedostaje się wraz z prądem krwi — potocznie mówi się o „małym cewnikowaniu" jest zabiegiem obarczonym małym ryzykiem, a dostarczającym całego szeregu ważnych, dodatkowych informacji, na przykład o charakterystyce ciśnienia krwi w obiegu płucnym, o roboczym ciśnieniu napełniania komory, czy w ogóle o sprawności przepona powywania w warunkach kontrolowanego obciążenia wysiłkiem fizycznym. Jest to wprawdzie zabieg stosunkowo prosty, wymaga jednak o lekarza dość dużego doświadczenia, nie mówiąc już o specjałistycz. nym wyposażeniu gabinetu zabiegowego. Przed zabiegiem skóra zostaje miejscowo znieczulona, tak ż« pacjent po zastrzyku nie odczuwa już nic. Za pomocą specjalnej igły lekarz wprowadza do żyły łokciowej miękki dwużyłowy przewi opatrzony na końcu małym nadmuchiwalnym balonikiem. Po wprowadzeniu balonika do żyły unosi go prąd krwi — do prawegi przedsionka, prawej komory, skąd następnie zostaje przemieś; czony do tętnicy płucnej. Na drugim końcu przewodu, oczywiście poza ciałem pacjenta, znajduje się aparat mierzący ciśnienie na całej drodze balonika — a więc również w obiegu płucnym. Panujące tam ciśnienie odpowiada ciśnieniu napełniania się lewej komory serca.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz