Lekarze rozróżniają pomiędzy stabilną i niestabilną formą anginy pectoris. Określenie stabilna obejmuje chorobę trwającą przez czas dłuższy (dłużej niż miesiąc) której dolegliwości występują zawsze przy tych samych obciążeniach. Z formą niestabilną mamy do czynienia gdy choroba trwa krócej niż cztery tygodnie. Dolegliwości z nią związane mogą wystąpić przy najróżniejszych obciążeniach a nawet w stanie spoczynku. W niektórych przypadkach ataki występują po położeniu się lub podczas nocnego spoczynku. Wynika to z faktu, że w określonych sytuacjach płaskie leżenie może wywołać niedokrwienie z odpowiadającymi mu dolegliwościami. Rokowania w przypadku niestabilnej dusznicy są daleko poważniejsze niż w przypadku stabilnej, gdyż ta pierwsza występuje w bardziej zaawansowanym stadium schorzenia naczyń wieńcowych. Z niestabilnej anginy pectoris w szybkim czasie może rozwinąć się zawał, przeto w jej przypadku wskazany jest pośpiech w stawianiu diagnozy i podjęciu leczenia. Prócz tych dwu zasadniczych form, charakteryzujących się relatywnie typowymi objawami, istnieje jeszcze trzecia, która w podstępny sposób występuje wyłącznie w stanie spoczynku, nigdy zaś w czasie obciążenia. W pozostałej części jej obraz jest taki sam jak dwu poprzednich: wywołuje te same dolegliwości i bóle.
